توسعه قرصی که چندین دوز دارو در دل خود دارد

برخی از بیماری‌های رایج نیاز به زمان‌بندی دقیقی در مصرف داروها دارند. اکنون، یک کپسول قابل تنظیم که در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو مهندسی شده است، می‌تواند به لطف یک سیستم رهاسازی مرحله‌ای منحصر به فرد، برنامه‌های پیچیده دوز مورد مصرف دارو را ساده کند.

به گزارش ایسنا، در سال‌های اخیر، تحقیقاتی انجام شده است که میزان مصرف برخی مواد را بر اساس ساعت‌های زیستی بدن ما که به عنوان ریتم‌های شبانه‌روزی نیز شناخته می‌شوند، تجزیه و تحلیل می‌کند. به عنوان مثال، سال گذشته، یک مطالعه نشان داد که افراد سحرخیز که داروهای فشار خون خود را در ساعات اولیه روز مصرف می‌کردند و افراد شب زنده‌دار که آنها را قبل از خواب مصرف می‌کردند، خطر کمتری برای حملات قلبی غیرکشنده داشتند. یک مطالعه قبلی نشان داد که مصرف داروهای ضدالتهاب در شب در مقابل صبح می‌تواند مانع بهبودی شود. حتی زمان اضافه کردن شکر به قهوه روزانه نیز بر اثرات کافئین نوشیدنی تاثیر گذاشته است.

به نقل از نیواطلس، با این حال، رعایت هر نوع دوز روزانه‌ای می‌تواند دشوار باشد و به خصوص برای افراد مسن که گاهی اوقات با زوال شناختی دست و پنجه نرم می‌کنند. کپسول جدید دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو می‌تواند تا حد زیادی به کمک و افزایش بالقوه اثربخشی برخی از داروها کمک کند.

محققان برای ساخت آن، کپسولی با بخش‌های مختلف که توسط موانع ساخته شده از پلیمر حساس به pH جداسازی شده‌ است، مهندسی کردند. این پلیمر از موانع در برابر اسید معده محافظت می‌کند و محققان می‌گویند با تغییر ضخامت موانع مختلف، می‌توان زمان آزاد شدن داروها در بخش‌های مختلف را کنترل کرد.

کل کپسول با یک لایه محافظ از سلولز گیاهی پوشانده شده است که در واقع در معده حل می‌شود. بنابراین برای داروهایی که بهتر است بلافاصله آزاد شوند، لایه اول می‌تواند توسط موانع محافظت نشود و هنگامی که پوسته بیرونی حل می‌شود، آزاد شود.

اگر این برای یک قرص نسبتا کوچک کافی نبود، مهندسان آن لایه بیرونی را با ذرات منیزیم ریز نیز آغشته می‌کردند که دو عملکرد دارد. وقتی این ماده آزاد می‌شود، جریانی از حباب‌های هیدروژن ایجاد می‌کند که به پراکندگی سریع‌تر داروی اول کمک می‌کند. پس از آن، منیزیم به خنثی کردن اسید معده کمک می‌کند که می‌تواند مانع pH را برای آزاد کردن داروی دوم تغییر دهد.

توسعه قرصی که چندین دوز دارو در دل خود دارد

برای آزمایش این کپسول، محققان آن را با سه دوز رنگی از داروی پارکینسون پر کردند. در شرایط شبیه‌سازی‌شده معده، آنها توانستند ببینند که دوز اول به همراه ترکیبات منیزیمی به سرعت آزاد می‌شود، در حالی که دو محفظه دیگر باعث آزادسازی تدریجی‌تر دارو در طول زمان شدند.

استفاده از داروی پارکینسون یک تصمیم تصادفی نبود. محققان می‌گویند حفظ سطح مناسب آن در طول روز می‌تواند به بیماران در مدیریت علائمشان کمک زیادی کند.

نویسنده اول این مطالعه، می‌گوید: اگر سطح دارو خیلی پایین بیاید، بیماران دچار لرزش و سایر علائم حرکتی می‌شوند. اما اگر بتوانیم آن سطح را ثابت نگه داریم، می‌توانیم به حفظ ثبات حرکت بیمار نیز کمک کنیم. کپسول ما پتانسیل تضمین این ثبات را در طول روز دارد و بنابراین بیماران نیازی به نگرانی در مورد زمان‌بندی دقیق هر دوز ندارند.

این کپسول می‌تواند به بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی کمک کند، به عنوان مثال، یک دوز آسپرین را در صبح، یک بتا بلاکر را در بعد از ظهر و یک داروی کلسترول را در شب آزاد کند.

محققان قصد دارند روی راه‌هایی برای طراحی کپسولی کار کنند که بیش از یک روز دوام بیاورد. آنها همچنین قصد دارند بررسی کنند که آیا می‌توانند کپسولی طراحی کنند که بتواند داروها را در دستگاه گوارش در فواصل بیشتری آزاد کند یا خیر.

*