روزی برای شهدای مدافع حرم

نگاه هر تماشاگری به صحنه اسارت شهید حججی سبب می‌شود تا به نوعی بخشی از واقعه عاشورا و محرم سال ۶۱ هجری در ذهنش نقش ببندد. این صحنه آنقدر تاثیربرانگیز بود که سالار شهدای مدافع حرم، حاج قاسم سلیمانی در پیامی در روز ۱۵ دی ماه ۱۳۹۷ نوشت: «فدای آن گلویی که همچون گلوی امام حسین (علیه‌السلام) بریده شد و سلام بر آن سری که همچون سر مولای شهیدان دفن او نامشخص و به عرش برده شد.»

به گزارش ایسنا، پس از پایان یافتن هشت سال دفاع‌مقدس، بسیاری از رزمندگان و پیشکسوتان ایثار و شهادت این چنین تصور می‌کردند که در باغ شهادت به رویشان بسته شده است. این تصور در بین رزمندگان در حالی ایجاد شده بود که یکی از تأثیرگذارترین نوع شهادت‌ها در تاریخ جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۹۶ رقم خورد و توانست کشوری را در پاسداشت مقام شهادت به خیابان‌ها بکشاند تا هر یک زیر تابوت شهیدی را بگیرند که نماد الگو گرفتن از واقعه تاریخ‌ساز عاشورا بود.

نگاه هر تماشاگری به صحنه اسارت شهید حججی سبب می‌شود تا به نوعی بخشی از واقعه عاشورا و محرم سال ۶۱ هجری در ذهنش نقش ببندد. این صحنه آنقدر تاثیربرانگیز بود که سالار شهدای مدافع حرم، حاج قاسم سلیمانی در پیامی در روز ۱۵ دی ماه ۱۳۹۷ نوشت: «فدای آن گلویی که همچون گلوی امام حسین (علیه‌السلام) بریده شد و سلام بر آن سری که همچون سر مولای شهیدان دفن او نامشخص و به عرش برده شد.»

همزمان با سالروز شهادت محسن حججی این روز در تقویم کشور به نام «روز شهدای مدافع حرم» نام گذاری شده است. به همین مناسب چند پرده از سبک زندگی شهید حججی را مرور می‌کنیم.

مروج فرهنگ کتابخوانی بود

محمدرضا حججی پدر شهید محسن حججی روایت می‌کند: «محسن زمانی که می‌خواست از دبستان به مقطع راهنمایی برود وارد مؤسسه شهید کاظمی‌ شد. در مؤسسه به همراه چند تن از دوستانش کارهای فرهنگی و تبلیغاتی انجام می‌دادند. کتاب چاپ می‌کردند و در مناسبت‌ها و مراسم‌های مختلف مثل نمازجمعه و پارک‌ها نمایشگاه کتاب می‌زدند. کتاب «مقتل امام حسین(ع)» نخستین کتاب غیردرسی‌ای بود که پسرم خواند. این کتاب باعث رشد محسن شد.

درخواست مجوز شهادت از امام رضا(ع)

شهید حججی در دست نوشته‌هایش خطاب به امام رضا(ع) می‌نویسد: «آقاجان دوست دارم همانند علی‌اکبر(ع) در جوانی شهد شیرین شهادت را بنوشم و جان ناقابلم را فدای شما اهل بیت کنم. فقط یک خواسته شخصی دیگر دارم. مولای من، بر من منت بگذار، جواز شهادتم را امضا کن.»

یکی از فیلم‌های ماندگار و تأثیربرانگیز مربوط به خداحافظی شهید حججی از خانواده‌اش است. او در تواضع و خشوع تمام، جلوی پای پدر و مادرش خم می‌شود تا قبل از رفتن پایشان را ببوسد. اشک‌های مادر اجازه صحبت نمی‌دهد و محسن در همین حین می‌گوید که نذر کرده بودم اگر قسمت شد به سوریه اعزام شوم دست و پای مادرم را ببوسم.

شهید حججی یک بار دیگر به سوریه اعزام شده بود. در آن اعزام از همسرش خواهش می‌کند به کسی نگوید باردار است تا راحت به سوریه برود چون اگر متوجه این موضوع شوند ممکن است اجازه رفتن به محسن ندهند. شهید پس از بازگشت به همسرش می‌گوید در این سفر فهمیدم تا پدر و مادرم راضی نباشند من به آرزویم نمی‌رسم. محسن برای راضی کردن پدر و مادر آنها را به زیارت امام رضا(ع) می‌برد.

پدر شهید ماجرای این سفر را چنین شرح می‌برد: «ما را به مشهد برده بود تا ضامن و شفیعش شویم. شب قبلش هم به مادرش گفته بود تو را به خدا اجازه رفتن به من بده.» مادر شهید درباره اجازه دادن به پسرش می‌گوید: «به من می‌گفت مامان رضایت بده من شهید بشوم و پیش حضرت زینب روسفید شوم؛ من هم گفتم باشد حرفی ندارم. من تو را به حضرت زینب می‌سپارم. گفت مامان نذر کرده‌ام اگر قسمتم شد سوریه بروم پای مامان و بابایم را ببوسم. من هم نمی‌گذاشتم و گفت نذر کرده‌ام و بگذارید این کار را بکنم.»

شهدای مدافع حرم در اوج مظلومیت دفاع از اسلام، حرم اهل بیت (ع) و دفاع از امنیت، استقلال و تمامیت ارضی کشور به شهادت رسیدند. یکی از ویژگی‌های مشترک تمام شهدای مدافع حرم ولایت مداری است. شهید محسن حججی هم به تبعیت از ولایت پایبند بود. او که از نسل چهارم انقلاب بود، نشان دهنده وجود روحیه انقلابی و ولایتمداری در ریشه جوانان ایرانی بود و همانند جوانان دوران دفاع مقدس، در هر بزنگاهی که نظام جمهوری اسلامی و عزت ملت ایران تهدید شود در هر نقطه‌ای که لازم باشد، حضور می‌یابد.

شهید حججی نخستین بار در سال ۱۳۹۴ و چندروز مانده به محرم به سوریه اعزام شد و در اربعین حسینی به ایران بازگشت. دومین اعزام او در ۲۷تیر ماه ۱۳۹۴ بود. سرانجام در مرداد ۱۳۹۶ در عملیات گذرگاه مرزی الولید در منطقه مرزی بین سوریه و عراق توسط مزدوران گروهک تروریستی - آمریکایی داعش به اسارت در آمد و پس از دو روز به شهادت رسید و به یکی از حجت‌های برای نسل کنونی تبدیل شد.

*