استفاده از آمپول‌های تزریقی برای لاغری؛ آری یا خیر؟

بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، امروزه در مورد تاثیر آمپول‌های کاهش وزن در دنیا اغراق می‌شود و بر همین اساس نیز افراد باید اطلاعات دقیقی از این موضوع داشته باشند تا دچار مشکلات و عوارض نشوند.

به گزارش ایسنا، بنابر اعلام وزارت بهداشت، امروزه درمان با آمپول‌های تزریقی حاوی آگونیستهای گیرنده GLP-۱، بصورت تکی و ترکیبی، به‌ عنوان یکی از روش‌های قوی در مدیریت چاقی معرفی شده‌اند و کاهش وزن متوسط ۵ تا ۱۸ درصدی را در کارآزمایی‌های بالینی، به همراه بهبود در پیامدهای متابولیک، عملکردی و قلبی عروقی نشان داده‌اند. با این حال، حفظ این مزیت‌ها در طول زمان و به حداکثر رساندن نتایج در بیمارانی که از آنها استفاده می کنند، نیاز به مراقبت جامعی دارد که مداخله سبک زندگی، به ویژه اصلاح سبک تغذیه، را در برگیرد.

استفاده از آگونیستهای گیرنده GLP-۱ یک پیشرفت مهم در مدیریت و درمان چاقی است. اما این داروها می‌توانند چالش‌هایی از جمله عوارض جانبی گوارشی، خطر کمبود ریزمغذی‌ها، از دست دادن عضلات و تحلیل استخوانی، برگشت مجدد وزن کم شده و هزینه‌های بالا را ایجاد کنند. لذا این روش به تنهایی نمی‌تواند در کنترل چاقی مثمر ثمر باشد، بلکه اصلاح سبک تغذیه‌ای افراد در کنار سایر مداخلات مربوط به اصلاح شیوه زندگی جزو اجزای ضروری برای رفع این چالش‌ها هستند. چنین مداخلاتی در سبک زندگی به بیماران کمک می‌کنند تا در عین استفاده از این داروها برای کنترل وزن خود، آثار مفید کاهش وزن را در زندگی خود به حداکثر برسانند و بتوانند وزن کم شده و پیامدهای مفید متابولیک همراه آن را حفظ کنند.

لذا بدین منظور، دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، اولویت‌های تغذیه‌ای کلیدی را در بیماران تحت درمان با داروهای GLP-۱ به شرح زیر بیان اعلام کرده است:

۱- این داروها برای همه افراد دارای اضافه وزن و چاق نباید تجویز شود و بر اساس شرایط و معیارهای علمی مربوط به مدیریت وزن تصمیم گیری صورت گیرد.

۲- ارزیابی دقیق تغذیه‌ای در تمام افراد صورت گیرد.

۳- عوارض جانبی این داروها به تمام بیماران توضیح داده شود و مدیریت عوارض جانبی انجام شود.

۴- در کنار تجویز این دارو به افراد، حتما رژیم غذایی شخصی‌شده که غنی از مواد مغذی است به افراد ارائه شود.

۵- برنامه غذایی بیماران طوری باید تنظیم شود که از کمبود پروتئین در این افراد پیشگیری شود.

۶- از تجویز رژیم‌های غذایی با کمبود مواد مغذی و کمبود پروتئین اجتناب شود و آموزش‌های لازم برای حفظ توده بدون چربی صورت گیرد.

۷- ترویج سایر تغییرات سبک زندگی در مورد فعالیت، خواب، استرس‌های روانی و ارتباطات اجتماعی برای به حداکثر رساندن موفقیت طولانی مدت ضروری است.

بنابر اعلام وزارت بهداشت، شواهد علمی اخیر نیز از این مدل حمایت می کنند؛ بطوریکه در مطالعاتی که مداخلات ترکیبی دارویی و سبک زندگی با هم انجام شده‌اند، بیمارانی که هم درمان GLP-۱ و هم راهنمایی‌های تغذیه‌ای ساختاریافته را دریافت می‌کردند، به کاهش وزن بیشتر، پایبندی بهتر و احتمال تداوم کاهش وزن بعد از قطع دارو در مقایسه با افرادی که به تنهایی دارو درمانی می‌کردند، دست یافته‌اند.

متاسفانه گاهی مشاهده می‌شود افرادی که داروهای GLP-۱ دریافت می‌کنند، مشاوره تغذیه‌ای یا حمایت رفتاری کافی دریافت نمی‌کنند. این در حالی است که تغییر سبک زندگی و اصلاح عادات تغذیه‌ای یکی از اصول اجتناب ناپذیر در کنترل وزن در افراد چاق به حساب می آید، وگرنه بعد از مدت کوتاهی از قطع این داروها، وزن کم شده، مجددا برخواهد گشت و عوارض بیشتری برای سلامتی فرد به همراه خواهد داشت.

*