اولین قدم برای خودشناسی، خودآگاهی است

یک دانشجوی دکترای روانشناسی با اشاره به اینکه اولین قدم برای خودشناسی خودآگاهی است، گفت: وقتی فردی به خودشناسی می‌رسد در درجه اول به آنچه دارد آگاه می‌شود؛ بسیاری از افراد به خاطر عدم خودآگاهی دچار هزینه‌های زیادی در طول زندگی می‌شوند به این علت که ظرفیت‌ها و نقاط قوت و ضعف خود را نشناخته و بر مبنای خطا و کوشش زندگی کرده‌اند.
علیرضا گوهری در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به خودآگاهی برای خودشناسی، اظهار کرد: در آگاهی فردی، انسان باید بداند نقاط ضعف و قوتش چیست، به چه موضوعاتی حساسیت دارد، چه مواردی برایش خوشایند است و چه مواردی خوشایند نیست، فرد باید بداند آیا مجموعه اعتقادات و رفتارهایش هم راستا با جامعه و منطق هست یا نیست.
وی با بیان اینکه شناخت از خودِ انسان شروع می‌شود و این شناخت در مقایسه با افراد دیگر جامعه رشد می‌کند و به تکامل می‌رسد، بیان کرد: خودِ روانشناسی انسان، جنبه‌های متنوعی دارد که هر فردی می‌تواند آگاهی‌های قابل ملاحظه‌ای در این زمینه‌ها پیدا کرده و در مجموع به خودشناسی برسد از جمله خودِ فیزیکی، خودِ اجتماعی، خودِ معنوی، خودِ جنسیتی و قسمت تاریک خود که نیاز به شناخت دارد.
این دانشجوی دکترای روانشناسی با اشاره به اینکه اولین قدم برای خودشناسی خودآگاهی است، خاطرنشان کرد: وقتی فردی به خودشناسی می‌رسد در درجه اول به آنچه دارد آگاه می‌شود؛ بسیاری از افراد به خاطر عدم خودآگاهی دچار هزینه‌های زیادی در طول زندگی می‌شوند به این علت که ظرفیت‌ها و نقاط قوت و ضعف خود را نشناخته و بر مبنای خطا و کوشش زندگی کرده‌اند و به این شکل بسیاری از فرصت‌های زندگی را از دست می‌دهند.
وی با بیان این که خوشناسی مقدمه خودسازی است، عنوان کرد: افراد با آگاهی از ظرفیت‌ها، استعدادها و علایق می‌توانند به مرحله‌ای به نام «پذیرش» برسند. که رسیدن به این مرحله کمک می‌کند زندگی بهتری داشته باشند. بنابراین مهمترین فایده خودشناسی، زندگی بهتر همراه با پذیرش بیشتر است.
گوهری یادآور شد: شناخت خود، نوعی آگاهی فردی است در مورد اینکه هرکسی متوجه شود چه توانایی‌هایی دارد و شایسته انجام چه کارهایی است، به چه موضوعاتی علاقه دارد، مهم‌ترین باورها و اعتقاداتش چیست، از نظر خودش چقدر در خانواده، جمع دوستان و جامعه کارایی دارد.
شیوه‌های خودشناسی
وی با اشاره به راه‌های رسیدن به خودشناسی اظهار کرد: یکی از مهم‌ترین راه‌های خودشناسی خود ارزیابی است. با شناخت‌ اولیه‌ای که فرد از خود دارد از زوایای مشخصی به ارزیابی خود می‌پردازد که بنده در کتاب «تو کجای قصه‌ای؟»، سعی کردم موقعیت خود ارزیابی را برای مخاطبین ایجاد کنم.
این روانشناس ادامه داد: روش دیگر خودشناسی استفاده از نظرات دیگران است که براساس شناختی که از فرد دارند اطلاعاتی درباره او می‌دهند. مرحله بعد استفاده از مشاور و روانشناس است که با استفاده از مصاحبه و آزمون‌های مختلف، فرد به شناخت می‌رسد.
وی گفت: البته روش‌های دیگری برای ارتقاء خودآگاهی وجود دارد که مفصل در کتاب «تو کجای قصه‌ای؟» توضیح داده‌ام. این کتاب دارای هفت فصل است که با هدف آشنایی بیشتر با خودِ روانشناختی مخاطبین از جنبه‌های مختلف نوشته و هرآن چه مربوط به خودشناسی فرد باشد با ادبیات محاوره‌ای آورده شده است و با گنجاندن جداول و فرم‌های خودارزیابی به مخاطبین کمک می‌کند تا شناخت بیش‌تری نسبت به خود پیدا کنند.
این دانشجوی دکترای روانشناسی با بیان این که مطالعه کتاب «تو کجای قصه‌ای؟» زاویه دید جدیدی در خوانندگان درباره خودشان، محیط زندگی و ارتباط با اطرافیان ایجاد خواهد کرد، گفت: این کتاب شامل فصل‌های «اول قصه؛ قصه خودِ خودتون»، «شما و قابلیت‌هاتون»، «افکار، هیجان‌ها و رفتارهای شما»، «باورها و ارزش‌های شما»، «قصه شما و دیگران»، «شما و انتخاب هاتون»، «آخرقصه؛ نگاه شما به زندگی» است.

*