اندازه‌گیری سطح استرس با کمک تتوی الکترونیکی

به گزارش صنعت نیوز، پژوهشگران آمریکایی در مطالعه جدیدی نشان داده‌اند که شاید یک تتوی الکترونیکی روی کف دست بتواند سطح استرس کاربر را به دقت اندازه‌گیری کند.

کف دست‌های ما نکات بسیاری را در مورد وضعیت عاطفی ما می‌گویند. زمانی که افراد هیجان‌زده یا عصبی هستند، کف دست‌ها خیس می‌شوند. این واکنش برای اندازه‌گیری میزان استرس و کمک کردن به افراد مبتلا به مشکلات روانی استفاده می‌شود، اما دستگاه‌هایی که در حال حاضر این کار را انجام می‌دهند، حجیم هستند.

پژوهشگران دانشگاه های تگزاس در آستین (UT Austin) و تگزاس اِی‌ اَند اِم (Texas A&M)، فناوری تتوی الکترونیکی را برای نظارت بر فعالیت الکترودرمال (Electrodermal activity) یا (EDA) به کار گرفته‌اند. آن‌ها در این تحقیق ، یک تتوی الکترونیکی مبتنی بر گرافن ابداع کرده‌اند که به کف دست می‌چسبد، تقریبا نامرئی است و به یک ساعت هوشمند متصل می‌شود.

نانشو لو (Nanshu Lu)، سرپرست این پژوهش گفت: این تتو به قدری بدون ایراد است که مردم گاهی فراموش می‌کنند آن را به همراه دارند و همچنین، باعث کاهش نسبت اجتماعی ناشی از داشتن آن روی قسمت‌های مشخص بدن می‌شود.

لو و همکارانش سال‌هاست که فناوری تتوی الکترونیکی را ارتقا داده‌اند. گرافن به دلیل نازک بودن و نحوه اندازه‌گیری ظرفیت الکتریکی بدن انسان، همیشه ماده‌ای محبوب بوده است که به بررسی بسیار دقیق کمک می‌کند. با وجود این، چنین مواد فوق‌العاده نازکی نمی‌توانند فشار زیادی را تحمل کنند. به طوری که استفاده از آن‌ها در قسمت‌هایی از بدن مانند کف و مچ دست که شامل حرکات زیادی هستند، چالش‌برانگیز می‌شود.

مشخصه بارز این کشف جدید این است که تتوی الکترونیکی روی کف دست می‌تواند داده‌ها را با موفقیت به یک مدار سخت منتقل کند. مدار سخت در این مورد، یک ساعت هوشمند تجاری موجود در محیط‌های خارج از آزمایشگاه است. پژوهشگران از یک نوار مارپیچ استفاده کردند که در آن، دو لایه گرافن و طلا تا اندازه‌ای روی هم قرار گرفته‌اند. نوار با کشیده شدن به جلو و عقب می‌تواند فشار ناشی از حرکات دست را برای فعالیت‌های روزمره مانند نگه داشتن فرمان هنگام رانندگی، باز کردن درها، دویدن و مواردی از این دست تحمل کند.

فناوری کنونی نظارت بر کف دست، از الکترود‌های حجیمی استفاده می‌کند که ممکن است بیفتند و بسیار قابل مشاهده هستند یا حسگر‌های EDA اعمال‌شده روی سایر قسمت‌های بدن را به کار می‌برد که امکان بررسی دقیق‌تر را فراهم می‌کنند.

سایر پژوهشگران، روش‌های مشابهی را با استفاده از نوار‌هایی به ضخامت نانومتر برای اتصال خالکوبی به سامانه خوانش امتحان کرده‌، اما نوار‌ها نتوانسته‌اند فشار حرکت ثابت را تحمل کنند.

لو افزود: پژوهشگران در این مطالعه از واقعیت مجازی، بازی‌های رایانه‌ای و متاورس نیز الهام گرفته‌اند. واقعیت مجازی در برخی موارد برای درمان بیماری‌های روانی استفاده می‌شود.

این پژوهش، در مجله Nature Communications چاپ شده است.