به گزارش صنعت نیوز، ربات پوشیدنی نرم می‌تواند به بیماران مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) برای انجام حرکات بازوی فوقانی و شانه کمک کند.

تیمی از پژوهشگران دانشکده مهندسی و علوم کاربردی هاروارد جان آ. پالسون و بیمارستان عمومی ماساچوست ربات پوشیدنی نرمی را ابداع کرده اند که قادر است به طور قابل توجهی به حرکت بازو و شانه در افراد مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک کمک کند.

به نقل از نیوز مدیکال، حدود ۳۰۰ هزار نفر در ایالات متحده مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک هستند که بیماری تخریب کننده عصبی است و به سلول‌های مغز و نخاع لازم لازم برای حرکت، آسیب می‌رساند.

کانر والش نویسنده ارشد اعلام کرد که این مطالعه به ما امیدواری می‌دهد که شاید فناوری پوشیدنی رباتیکی نرم به ما کمک کند تا دستگاه‌های جدیدی ایجاد و افراد با ضعف حرکت را قادر به بازیابی توانایی‌های عملکردی اندام هایشان کنیم.

نمونه اولیه این ربات نرم، پارچه‌ای است و به صورت بدون سیم توسط باتری تغذیه می‌شود. این فناوری در ذات خود بسیار ساده و اساساً یک پیراهن با چند محرک بادکنکی مانند است. بالون تحت فشار به فرد پوشنده کمک می‌کند تا با نیروی جاذبه مبارزه و بازو و شانه خود را حرکت دهد.

تیم برای کمک به بیماران مبتلا به ALS، یک سیستم حسگر ایجاد کرد که حرکت باقیمانده بازو را تشخیص می‌دهد و فشار مناسب محرک بالون را برای حرکت نرم و طبیعی بازوی فرد کالیبره می‌کند.

این تیم دریافت که این ابزار پوشیدنی پس از فرآیند کالیبراسیون ۳۰ ثانیه‌ای برای تشخیص سطح منحصر به فرد تحرک و قدرت هر پوشنده باعث بهبود دامنه حرکتی شرکت‌کنندگان در مطالعه، کاهش خستگی عضلانی و افزایش عملکرد کار‌هایی مانند نگه داشتن یا به دست گرفتن اجسام شد. کمتر از ۱۵ دقیقه طول کشید تا شرکت کنندگان نحوه استفاده از دستگاه را یاد بگیرند.

این سیستم‌ها ذاتاً بسیار ایمن هستند، زیرا از پارچه و بادکنک‌های بادی ساخته شده اند. برخلاف ربات‌های سفت و سخت، وقتی یک ربات نرم از کار می‌افتد به این معنی است که بادکنک‌ها دیگر باد نمی‌شوند. اما کسی که از آن استفاده می‌کند در معرض خطر آسیب ربات نیست.

دانشمندان می‌گویند استفاده از این پوشیدنی نرم روی بدن سنگینی ایجاد نمی‌کند و برای پوشنده احساس سبکی دارد. چشم‌انداز دانشمندان این است که اینگونه ربات ها باید مانند پوشاک عمل کنند و پوشیدن آن‌ها برای مدت طولانی راحت باشد.

سابرینا پاگانونی، یکی از نویسندگان این مقاله اظهار کرد: در حالی که ما برای توسعه درمان‌های جدید اصلاح کننده بیماری‌هایی که طول عمر را افزایش می‌دهد تحقیق می‌کنیم، باید ابزار‌هایی نیز ایجاد کنیم که استقلال بیماران را با فعالیت‌های روزمره بهبود بخشند.

نمونه اولیه توسعه‌یافته این ربات روی شرکت‌کنندگانی که هنوز برخی از حرکات باقی‌مانده در ناحیه شانه‌شان داشتند کار می‌کرد. با این حال، ALS معمولاً طی دو تا پنج سال به سرعت پیشرفت می‌کند و باعث می‌شود که بیماران قادر به حرکت نباشند و در نهایت قادر به صحبت کردن یا قورت دادن نیستند.

این تیم با همکاری متخصصان مغز و اعصاب در حال بررسی نسخه‌های ابزار پوشیدنی کمکی است که حرکات آن‌ها می‌تواند توسط سیگنال‌هایی در مغز کنترل شود. آن‌ها امیدوارند چنین وسیله‌ای روزی به حرکت در بیمارانی که دیگر فعالیت عضلانی ندارند کمک کند.

با اینکه تیم محققان امیدوار است که این فناوری به بهبود زندگی مردم کمک کند؛ اما هشدار می‌دهند که هنوز در مرحله تحقیق هستند و چندین سال تا معرفی محصول تجاری فاصله دارند. پوشیدنی‌های رباتیکی نرم پیشرفت مهمی در مسیر بازیابی عملکرد واقعی برای افراد مبتلا به ALS هستند.