یک روانشناس انگلیسی در یک سایت کشفهای فوتبالیستها را از دیدگاه روانشناسی مورد ارزیابی قرار داده و نشان داده است که کشفهای سیاه برای فوتبالیستهای حرفه ای، کشفهای آبی برای فوتبالیستهای باتجربه، کفشهای طلایی برای فوتبالیستهای قهرمان و سفید برای استادان فوتبال است.
به گزارش خبرگزاری مهر، مارتین پری روانشناس ورزشی و ویراستار مجله انگلیسی "چهار چهار دو" در سایت footy-boots.com به بررسی روانشناسانه لوازم فوتبال مثل کفش، جوراب و پیراهنی که فوتبالیستها در هر سطح از آنها استفاده می کنند پرداخته و اظهار داشته است که سبک و رنگ لباسهای فوتبالیستها نشان دهنده ویژگیهای رفتاری آنها است به طوری که وقتی فوتبالیستها در زمین فوتبال بازی می کنند رنگها و سبکهایی را به هواداران نشان می دهند و به این ترتیب روحیات و خصوصیات رفتاری و اخلاقی خود را به آنها منتقل می کنند.
در این خصوص دکتر مارتین پری توضیح داد: "هنوز به خوبی کشفهای سفید آلن بال را دهه 70 به یاد می آورم که اما در 10 سال اخیر این چیزها تغییر کرده اند و دیگر برای قهرمان پوشیدن کفشهای رنگی مختلف لازم نیست. به طوری که یک فوتبالیست دیگر تیپ خود را براساس ویژگیهای شخصیتی خود انتخاب نمی کند و اغلب می تواند هفته به هفته رنگ لباسهای خود را برای تبلیغات مارکها تجاری تغییر دهد."
در این مورد می توان به کفشهای نارنجی کریستیانو رونالدو و کفشهای سفید خوئه کول اشاره کرد چراکه این رنگها فروش مارکهای تجاری تولید کننده آنها را بیشتر می کند.
این روانشناس در این خصوص گفت: "من متاثر می شوم وقتی می بینم که امروزه فوتبالیستها از رنگهای اشتباه استفاده می کنند برای مثال مدافعان نباید کفش سفید بپوشند و این کاملا اشتباه است چون در حقیقت آنها باید از کفشهای سیاه استفاده کنند. رنگ سیاه نماد امنیت عملکرد فوتبالیست است و نشان دهنده حرفه ای بودن آن است."
این روانشناس در ادامه فهرستی را منتشر کرده است که ارتباط میان رنگ کفشها و روش بازی فوتبالیستها را نشان می دهد و پیشنهاد کرده که فوتبالیستها به جای استفاده از رنگهای تبلیغاتی از این روش برای نشان دادن توان عملکردی خود استفاده کنند.
سیاه: کاملا حرفه ای. این فوتبالیست خودمختار است و می تواند امنیت سایر بازیکنان را تامین کند. این کفشها برای کاپیتان تیم بسیار مناسب است. کسی که همیشه سیاه می پوشد هرگز عقیده خود را تغییر نخواهد داد."
سفید: استاد. نماد نور و اطمینان. سفید نشان می دهد که فوتبالیست از استعداد بدون بحثی برخوردار است و توانایی پراکندن نور نبوغ حرفه ای خود را دارد.
قرمز:سیب زمینی جوشان. کسی که در غلیان احساسات غوطه ور است. همیشه مخالف با دیگران است. بسیار تند و بی پروا و اغلب زود خشم است. یک بازیکن کاملا عالی است و واکنشهای هولناکی از خود بروز می دهد.
آبی: باتجربه. انتخاب مطلوبی برای فوتبالیستهای با تجربه 33 ساله ای که توانایی انتقال آرامش خود را به قهرمانان دارد و آرامش وی درونی است.
سبز: معما. کسی که در بسیاری از بازیهای تیم ملی شرکت می کند و از شانس بالایی در این رقابتها برخوردار است. این فوتبالیست نه تنها در میدان فوتبال بلکه از نظر شخصیتی نیز گونه ای معما است. قادر است یک هفته به تنهایی تیم را برنده کند ولی هفته بعد هیچ موفقیتی به دست نیاورد. به طور خلاصه هنرمند کلاسیک توپ است.
زرد: لوده و بانمک. روح و قلب تیم است. این فوتبالیست خوش بین و نشاط انگیز است و به نظر می رسد هیچ چیز نمی تواند خوش خلقی وی را از بین ببرد. انرژی و اشتیاق این بازیکن زمانی که گل می زند به اوج خود می رسد و معمولا پس از گل زدن حرکات جالب نمایشی از خود نشان می دهد.
قهوه ای: سازمانی شده. در کل مدافعی است که پاهایش روی زمین است. قهوه ای رنگ خاک است و اگر یک مربی زیرک وی را به عنوان کاپیتان انتخاب کند با حس وظیفه ای که دارد می تواند آرامش را به تیم هدیه کند.
طلایی: پسر طلایی. این بازیکن قهرمان طلایی تیم است.
نقره ای: مرغ بدون سر. بازیکنی با انرژی خستگی ناپذیر. نقره ای رنگ ماه است و ایده نور و تعادل را می دهد. بنابراین بازیکنی که این رنگ را انتخاب می کند با ثبات است.
نارنجی: غیرعادی. سمبل آزادی حتی از نظر احساسی. این رنگ به معنی نیروی محرک غیرعادی و فوری است. نارنجی همچنین آرزوی قوی فردیت قهرمان گرایی را نشان می دهد که و بنابراین می تواند به دفعات خطاهایی را انجام دهد.