به گفتۀ تحلیلگران، WiMax فناوری «به گوشه رانده شده‌ای» است که از آن بیشتر در مناطقی که زیرساخت‌های باند پهن هنوز آماده نشده استفاده می‌گردد.
مؤسسه تحقیقاتی گارتنر در مطالعاتی که اخیراً در مورد این فناوری انجام داده به بخش تجاری توصیه کرد پیش از سرمایه‌گذاری در این حوزه مدت بیشتری صبر کنند تا ضمن گسترش محدودا نفوذ این تکنولوژی، گوشی‌های دوحالتا بیشتری نیز از جانب تولیدکنندگان وارد بازار شود.
WiMax که دارای یک معماری چند نقطه به یک نقطه است، دسترسی بی‌سیم گسترده و پرسرعتی را در شبکه‌های شهری ایجاد می‌نماید.
این فناوری مناسب شرکت‌ها و سازمان‌هایی می‌باشد که مشتاق داشتن شبکه‌ای با سرعت دانلود بالا و در محدوده‌‌ای تا مسافت 50 کیلومتر هستند.
گارنتر هشدار داد که WiMax که در ابتدا بصورت یک روش جایگزین معرفی شد، نهایتاً بصورت مدلی شبیه به Wi-Fi عرضه خواهد شد که کاربران بجای پرداخت هزینه بر اساس میزان مصرف، مجبور خواهند شد تا هزینه‌های خود را بصورت ماهیانه و ثابت پرداخت نمایند.
در نبود گوشی‌های دو حالته و همچنین عدم پوشش شبکل موبایل موانع دیگری را برای سازمان‌هایی که خواهان استفاده از قابلیت‌های صوتی موبایل و همچنین انتقال اطلاعات هستند ایجاد می‌نمایند.
به گفته گارتنر، در حال حاضر این شکاف توسط VoIP پر شده است.